کد مطلب:29808 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99

سلطه حَجّاج












5888. امام علی علیه السلام:سوگند به خدا كه جوان ثَقَفی بر شما تسلّط پیدا می كند؛ مردی ستمگر، متكبّر و هوسران. او خرّمی و بركت را نابود می كند و شما را از درون، تهی می سازد. بس كن، ابو وَذَحه![1].

5889. دلائل النبوّة - به نقل از حبیب بن ابی ثابت -:علی علیه السلام به مردی گفت:«نمی میری تا جوان ثقفی را ببینی». گفتند:جوان ثقفی كیست؟ فرمود:«در روز قیامت، به او گفته خواهد شد:گوشه ای از گوشه های جهنّم، از آنِ مردی است كه بیست - و یا بیست و اندی - سال، پادشاهی كرد و هیچ معصیتِ الهی را بدون انجام دادنْ رها نساخت، به گونه ای كه اگر تنها یك گناه، باقی بود و بین او و آن، دری بسته قرار داشت، در را می شكست تا مرتكب آن گناه شود؛ [ همو كه] آنانی را كه از او اطاعت نكردند، به دست كسانی كه از او اطاعت می كردند، كشت».[2].

5890. مقاتل الطالبیّین - به نقل از موسی بن ابی نعمان -:اشعث به منزل علی علیه السلام آمد و اجازه خواست؛ ولی قنبر، وی را باز گرداند و [ به همین خاطر، ]اشعث، دماغ وی را خونین نمود.

علی علیه السلام از خانه خارج شد، در حالی كه می گفت:«چه كار با من داری، ای اشعث؟ سوگند به خدا، اگر با غلام ثقفی رفت و آمد می كردی، مو بر تنت راست می شد».

گفتند:ای امیر مؤمنان! جوان ثقفی كیست؟

فرمود:«جوانی است كه بر آنان حكومت خواهد كرد و هیچ خاندان عربی پیدا نخواهد شد، مگر آن كه او خواری و ذلّت را بر آن وارد خواهد ساخت».

گفتند:او چه مدّتْ حاكمیّت خواهد داشت و چه مدّتْ زنده خواهد بود؟ فرمود:«بیست سال، اگر آن را به پایان برسانَد».[3].

5891. دلائل النبوّة - به نقل از مالك بن دینار، از حسن [ بصری] -:علی علیه السلام به مردم كوفه فرمود:«خداوندا! همان گونه كه من به آنان اطمینان كردم، آنان به من خیانت كردند و [ من ]خیرخواهی شان كردم و آنان نیرنگ زدند. پس، جوان متكبّر شهوتران ثَقَفی را بر آنان مسلّط كن تا خرّمی و بركتشان را نابود سازد و ثروتشان را تصاحب كند و با احكام جاهلیّت بر آنان حكومت نماید!».

حسن[4] در گذشت و آن روز، حَجّاج به دنیا نیامده بود.[5].









    1. نهج البلاغة:خطبه 116. سیّد رضی گفته: وَذَحه (كه در متن عربی آمده) به معنای سوسك است و این سخن، اشاره به حجّاج دارد و وی را داستانی با سوسك است كه این جا جای ذكر آن نیست.
    2. دلائل النبوّة:489/6، البدایة و النهایة:238/6.
    3. مَقاتل الطالبیّین: 47، البدایة و النهایة:132/9.
    4. در متن، چنین است؛ ولی درست، آن است كه «ابو الحسن (امام علی علیه السلام) در گذشت»؛ چون حسن بصری، حتّی پس از مرگ حَجّاج هم زنده بود.
    5. دلائل النبوّة: 488/6، البدایة و النهایة:237/6.